De rijpere vrouw

‘De overgang’ die de vrouw gemiddeld tussen haar 45 en 55 doormaakt wordt gelukkig steeds meer belicht en aandacht gegeven.  De overgang is in de volksmond nog steeds vaak een beladen woord, sommige omarmen het van blijdschap om eindelijk gehoord te worden in hun klachten en er achter komen dat ze niet gek zijn, anderen vinden het onzin. Dit laatste is dan weggelegd voor vrouwen die geen veranderingen ervaren of daar wonderwel zonder kleerscheuren vanaf komen.

De overgang is dan ook geen event of gebeurtenis maar een jarenlang proces van veranderingen zowel op lichamelijk, mentaal, emotioneel alsook op relationeel vlak.

De meeste huwelijken die stranden in de leeftijd tussen 45 en 55 worden geïnitieerd door vrouwen. Waarbij menige man niet snapt wat er aan de hand is. Zelfs de vrouw niet snapt wat er aan de hand is. Oude schoenen gaan wringen zonder te weten waarom, moodswings zitten achter het stuur en lijken de werkelijkheid te vertegenwoordigen. Menig besluit is genomen in die veranderingsfase waarvan met later dacht….hmmm. De relatie met kinderen verandert als die er zijn, je positie als moeder wijzigt, je ben niet meer zo nodig en bovendien is de gemiddelde vrouw tegenwoordig in de overgang als de kinderen puberen, en uit eigen ervaring weet ik dat dat niet altijd een heilzame combi is.

Lichamelijk snappen we het wel allemaal een beetje en zijn de heat flashes en aanverwante veranderingen wel te overzien, althans dat denken we. Maar na je 50^e is je lichaam niet meer wat het altijd was, veranderingen in lichaamsgewicht, bewegelijkheid, botontkalking, osteoporose en aanverwante, vragen om aanpassing en kennis. 80% van alle borstkanker komt voor bij vrouwen vanaf 50. En 1 op de 7 vrouwen wordt hiermee geconfronteerd.

Emotioneel is het voor sommige vrouwen al helemaal een rollercoaster, met name vrouwen met een belast of traumatisch verleden hebben ook in deze levensfase gemiddeld meer te lijden dan anderen. Simpelweg omdat hun zenuwstelsel al op jonge leeftijd geprogrammeerd is op een hoog stress level. We denken controle te hebben, maar plat gezegd blijven we met al onze mentale mogelijkheden toch hormoon aangedreven wezens. Dat koppie loopt er een beetje achteraan en probeert vooral te verklaren wat er gebeurt, maar is niet de aanjager van het event of gedrag. Dat is nog steeds onze homeostase, dat wat zichzelf regelt en dat doet het voor 99% zonder rationele planning!

Mentaal blijkt de focus en concentratie langzaam te verdwijnen als sneeuw voor de zon, alles wat je jaren lang moeiteloos afging kost je uren, dagen, weken moeite en je zelfliefde groeit daar niet bepaald van. Zeker in werksituaties worden vrouwen geconfronteerd met zich overprikkeld voelen, niet meer kunnen bijbenen van veranderingen, werk niet afkrijgen en alles kost meer moeite. Terwijl jij en je omgeving maar blijft refereren aan alles wat je wel kon…ooit.

Ellende zou je denken, dat hangt ervan af hoe je ermee omgaat en de mate waarin je compassievol begrip probeert te tonen voor dit proces wat zich buiten jou wil voltrekt. Waarin ook het familiesysteem  waar je deel van uitmaakt vaak vergeten wordt en dezelfde kennis, compassie en begrip zou moeten leren opbrengen.

Die zelfde vrouw heeft ook een flinke dosis levenservaring, kennis en een pad vol nieuwe mogelijkheden. Van werkpaard naar de wijze vrouw, die haar sporen verdient heeft door vallen en opstaan, van verdragen naar begrenzen, van weten naar voelen en trouw zijn aan je diepste zelf. Maar wat is dat, ….in de vertroebeling van lichamelijke processen is het niet ongebruikelijk dat je met een burn-out en antidepressiva op de bank beland. Er is iets mis met je!

NIET DUS!