2015 – 2016 ´Verbinding’
Reflecterend op het afgelopen jaar en verlangend naar dat wat komen gaat is er maar 1 woord dat mijn gedachten kruist.
´Verbinding´. Echter woorden zijn net zoveel zeggend als niets zeggend, Multi interpretabel en zowel allesomvattend en ook weer niet meer dan luchtbellen in het menselijk brein.
Hoezeer ik de behoefte voel om te schrijven, hoe meer ik mij bewust word van het glad ijs waarop ik mij begeef. Bloggen, e Books, artikelen…., als zelfstandig ondernemer is het meer een standaard geworden dan een creatieve impuls.
Voor mij is schrijven een dieper liggende behoefte die ik nooit in een grotere vorm heb durven gieten, om wat voor reden dan ook. Mijn ondernemerschap nodigt me echter uit om mijn zelf opgeworpen bul shit overboord te gooien en te delen. Ofwel in verbinding te gaan. Schrijven is een vorm van verbinden, je zendt woorden uit die mensen raken, inspireren, bewegen, laten (re) a- geren…verbinden op welke manier dan ook. Ik realiseer mij het voorrecht om te spreken, te verwoorden, mijn visie te geven, maar ook de angst om vrij te zijn en de gevolgen daarvan.
2015 was een jaar waarin we uitgedaagd werden om vanuit welke persoonlijke visie, religie, of overtuiging dan ook, te reflecteren op goed en kwaad, op tegendelen, op dualisme. Om mij heen vormden zich hevige discussies over vluchtelingen, politiek en beleid….Dit alles leidde in mij tot de vraag…. ‘ willen we kijken naar wat ons scheidt of naar wat ons verbindt?’
Afgelopen zomer had ik de luxe mezelf terug te trekken in het zuid Franse bos, vier dagen en nachten zonder eten, geen afleiding, geen connectie met de wereld.
Verbinding in de breedste zin van het woord is vanaf dat moment van ‘afzondering’ niet meer uit mijn her-innering te krijgen. Alsof alles wat ik doe, wil en ervaar resoneert met die ervaring. Alsof alles wat ik hoor en voel gefilterd wordt door dit verlangen.
Verbinding …wat is verbinding? Het lijkt een verhaal te vertellen over 2 delen die willen verbinden om heel te zijn. Maar hoe meer ik de essentie van verbinding begrijp, hoe meer ik realiseer dat er geen af- gescheiden-heid bestaat!
Hoe kan ik alleen zijn in een bos? Hoe kan ik alleen zijn in mij,..? Hoe kunnen we niet verbonden zijn? Door de lucht die we inademen, de aarde die we delen, de hemel die we aanschouwen, de zon die ons gelaat kust, hoe kunnen we niet verbonden zijn?
Toch heb ik me vaak alleen gevoeld, afgescheiden, van mezelf, het leven, het geheel. Het niet verbonden zijn is de meest pijnlijkste vorm van eenzaamheid, het is de al dan niet bewuste keuze voor afwezigheid. Die zich kan realiseren in overdaad van werk, verslaving, visie, overtuigingen, religie of omstandigheid.
Toch is het slechts een illusie, die we in stand houden met een andere illusie en die zich enkel oplost door aanwezig te zijn, met dat wat is zoals het is, verbonden, mild, zonder oordeel, vriendelijk en nieuwsgierig…compassie en liefdevol.
Wat een mooi vooruitzicht om met deze blik het nieuwe jaar te betreden. In verbinding…niet los van het kwaad, niet verlangend naar het goede, maar ons liefdevol bewegen tussen 2 delen, die 1 vormen.
Liefs Monique